X
TERUG
INTERVIEWS LANCE OP Z'N BEST
De
Almare - De Gooi
en Eembode
De Almare
1-6-2005
Blik op de
Tour de France
,,DE TOURKOORTS IS
BIJ MIJ AL VROEG ONTSTAAN''
Acht weken zullen
acht mensen uit de sport hun blik werpen op de Tour de France. Ze vertellen over
hun ervaringen en geven hun eigen kijk op de ronde, die op 2 juli van start
gaat. Inmiddels zijn we op de helft van de reportages aangeland. Deze week de
beurt aan voormalig medewerker van De Almare, Raymond Kool. Dit jaar komt zijn
tweede boek over wielrennen uit en wel ‘Lance op z’n best’.Vragen aan Raymond
Kool om mee te werken aan artikelen over de Tour de France is het antwoord
weten. Razend enthousiast steekt hij van wal. Een monoloog.
,,Jarenlang
heb ik als redacteur gewerkt bij De Gooi en Eembode en De Almare. Sinds 2003 ben
ik begonnen als freelance journalist en daarnaast schrijf ik boeken. Hiervoor
zoek ik regelmatig de rust van mijn huisje in het Franse natuurpark Le Morvan
op. Vorig jaar verscheen mijn debuutboek ‘Lance en de rest’ bij uitgeverij
BZZTôH, een bundeling verhalen over de Tour de France in het nieuwe millennium.
In juni van dit jaar ligt het vervolg hiervan in de boekwinkels. De titel van
deze tweede Tourverhalenbundel is ‘Lance op z’n best’.’’
,,Ik ben ook actief
wielrenner. Als ik in Frankrijk ben probeer ik regelmatig tochtjes van rond de
40 kilometer te maken op mijn oude Giant-racefiets. Het landschap is
fantastisch, maar nergens vlak. Niet eenvoudig dus, want ik moet wel die 90
kilo’s lichaamsgewicht omhoog zien te krijgen. Een klimmer zal ik nooit worden,
maar ik blijf proberen mezelf te verbeteren. Puur voor de lol en mijn
gezondheid, want in wedstrijdverband fietsen doe ik niet. Wel lijkt het mij leuk
om eens aan bekende toerritten als de Amstel Gold Race, Ronde van Vlaanderen of
de ‘Robert Alban’ bij ons in de Morvan mee te doen.’’
,,De belangstelling
voor het passieve fietsen oftewel de Tourkoorts is bij mij al vroeg ontstaan. In
de tijd van de fameuze TI Raleigh-ploeg van Peter Post, halverwege de jaren
zeventig en begin tachtig, ging ik in de vakanties altijd met mijn vader mee in
de vrachtwagen. In juli luisterden we altijd samen naar radio Tour de France.
Theo Koomen hield ons aan het toestel gekluisterd met de verrichtingen van Jan
Raas, Gerrie Kneteman, Hennie Kuiper, Joop Zoetemelk, Johan van der Velde en
Peter Winnen. En als we zelf eens in die periode op vakantie waren probeerden we
samen via de wereldomroep of buitenlandse radiozenders de Tour te volgen.
Uiteraard hield ik ook plakboeken bij, hoewel ik die eigenlijk nooit voltooide.
Later kreeg ik een baantje als magazijnhulp bij een drogisterijtabakszaak in
Huizen en ook daar luisterde ik steevast naar Radio Tour de France. Daar ben ik
ook fan geworden van The Amazing Stroopwafels, die destijds grijs werden
gedraaid op Radio Tour de France. Op speciale Tour posters van het
sigarettenmerk Gauloises schreef ik dagelijks de ritwinnaar en gele truidrager
en hing deze zo kort mogelijk na de finish in de etalage van de winkel. Als
redacteur bleef ik bevangen door de Tourkoorts. Samen met mijn collega schreef
ik in 1988 een krantenpagina vol over de zege van Steven Rooks op l’Alpe d’Huez
en in 1991 mocht ik in juli zelfs een wekelijkse pagina over de Tour maken in
onder meer De Almare. Daarna heb ik nog vele jaren voor verschillende kranten
voorbeschouwingen op de Tour geschreven. In 2000 ben ik als hobby begonnen met
het schrijven van dagelijkse verhalen tijdens de Tour. Geïnspireerd door de vele
tv-uren, die aan de Tour worden besteed, vliegt er nu al vijf jaar lang na elke
etappe een Tourverhaal uit mijn twee tikvingers. Dat zijn er tot nu toe in
totaal 105. Het merendeel daarvan is nu gepubliceerd in ‘Lance en de rest’ en
‘Lance op z’n best’. Ook de komende Tour zit ik weer vele uren voor de buis,
want dat is toch de mooiste plek om wielerwedstrijden goed te bekijken. En
daarna natuurlijk weer schrijven!’’
,,Ik heb de Tour ook
enkele malen van dichtbij meegemaakt. In 1986 voor het eerst. Ik was op vakantie
in Zuid-Frankrijk en besloot samen met een vriend richting de Alpen te rijden
voor de etappe naar l’Alpe d’Huez. Het was ook toen al een gekkenhuis. We konden
nog net een plekje voor onze tent vinden op een grasveld naast een hotel. Met
honderden wielerfans hadden we de beschikking over één kraantje en een toilet.
De dag van de wedstrijd zijn we met een gehuurde mountainbike omhoog gereden
naar bocht 9, want daar heb je het mooiste zicht op de weg beneden. In een flits
zagen we uiteindelijk de koplopers Bernard Hinault en Greg Lemond uit de
mensenmassa opduiken. Daarna kwamen de renners in groepjes versplinterd voorbij.
Het was prachtig, ook al hebben van het wedstrijdverloop weinig mee gekregen.
Vier jaar later ben ik samen met twee vrienden nog eens teruggegaan. Nu met de
mountainbike helemaal omhoog, tussen de file van auto’s door. Af en toe
kokhalzend van de uitlaatgassen hebben we het gehaald. Bugno won de etappe.
Later heb ik nog eens een etappe naar het Noord-Franse Valenciennes voor een
dagje bezocht. Daar zegevierde Jelle Nijdam en in 2003 kwam de Tour bijna door
het dorp waar we ons Franse huisje hebben. Het blijft een leuk spektakel met de
reclamekaravaan en enthousiaste toeschouwers, maar de renners zijn binnen dertig
seconden voorbij!’’
,,De Tour uit het
verleden die op mij het meeste indruk heeft gemaakt is zonder twijfel de Tour
van 1980. De TI-Raleigh-ploeg won met Raas, Lubberding, Oosterbosch, Priem,
Kneteman en Zoetemelk liefst elf etappes! Wat een overmacht en uiteindelijk won
Joop ook nog eens de Tour. Dat was onvergetelijk. Wat meer recent heeft de Tour
van 1998 veel indruk op mij gemaakt. Vooral in negatieve zin door de
dopingjacht, waardoor de Tour dat jaar eigenlijk helemaal niet leuk was. Toch
maakte deze Tour ook positief indruk. Marco Pantani reed Jan Ullrich fantastisch
de vernieling in en Michael Boogerd was geweldig met een vijfde plaats in
Parijs. En dan natuurlijk de jubileumTour van 2003. Er gebeurde iedere dag wel
iets ongelooflijks. Rabokopman Leipheimer viel snel uit. Petacchi won vier
etappes. Beloki brak van alles tijdens een val en Armstrong kon hem nog maar net
ontwijken door bergaf een Alpenweitje door te rijden. Na twee weken Tour was het
verschil tussen Armstrong en Ullrich slechts 15 seconden en nog geen minuut met
Vinokourov! Het kon niet spannender. Armstrong viel nog eens in de laatste
Pyreneeënrit door met zijn stuur in een etenszakje van een toeschouwer te haken.
Hamilton reed drie weken met een gebroken sleutelbeen, maar won wel een etappe
en eindigde als vierde. Knaven won in Bordeaux en Cooke heroverde op de laatste
dag de groene trui op favoriet McEwen. Het was zonder twijfel de meest heroïsche
Tour van de laatste decennia.’’
,,De renner die op mij
het meeste indruk heeft gemaakt is zonder twijfel Gerrie Kneteman. Hij was voor
mij in de Raleigh-periode de man. Hij won etappes, tijdritten en vloog er altijd
in. Maar niet alleen zijn sportieve prestaties maakten indruk. Zijn radiopraatje
bij Radio Tour de France, de ‘Kneetstory’, was legendarisch. Het was elke dag
weer lachen om zijn verhalen en vooral zijn taalgebruik. In de Tour van de
afgelopen tien jaar heeft Richard Virenque veel indruk op mij gemaakt.
Fantastisch hoe die gozer altijd aanviel. Natuurlijk heeft hij in zijn
Festina-tijd vals gespeeld, maar ik ben toch altijd een fan gebleven. Diepe
bewondering heb ik voor zijn doorzettingsvermogen. Na zijn veel te late
dopingbekentenis was iedereen in het Tourpeloton tegen hem. Toch ging hij er
niet aan onder door. Hij bleef gewoon aanvallen waar hij kon, won weer etappes
en uiteindelijk het record van zeven bolletjestruien. Virenque stond altijd
garant voor spektakel. Velen zullen het niet met mij eens zijn, maar ik vind het
jammer dat hij gestopt is.’’
,,Een renner die graag
nog eens terug zou willen zien is Gerben Karstens. Hij stond bekend als de clown
van het peloton. Ik herinner mij een foto, waarop hij zonder fiets midden op de
weg voor het aanstormende peloton staat. Als een vader die zijn rennend op hem
afkomend kind in de armen wil sluiten. Daar zou ik wel eens tv-beelden van
willen zien. En dan het liefst met het radiocommentaar van Theo Koomen.’’
,,De etappe die ik op
mijn naam zou willen schrijven is die naar de Mont Ventoux, de reus van de
Provence. Iedere renner heeft ontzag voor deze kale witte berg, die je soms
letterlijk de adem beneemt. Tommy Simpson vond er de dood, Eddy Merckx moest er
na de finish aan het zuurstof. Armstrong wilde hier ooit maar wat graag winnen,
maar slaagde er nooit in. Niet in de Tour en niet in de Dauphiné Liberé. In 2002
deed de Tour voor het laatst de moordende Mont Ventoux aan. Op de top wapperde
een grote banier met de portretten van de voormalige winnaars: Charly Gaul,
Raymond Poulidor, Eddy Merckx, Bernard Thévenet, Jean-Francois Bernard en Marco
Pantani. Bijna louter Tourlegendes. Richard Virenque schreef zijn naam in dat
jaar onder dit fameuze rijtje. Winnen op l’Alpe d’Huez is geweldig, maar winnen
op de Mont Ventoux is heroïsch. Als ik wielrenner was zou ik met mijn kop op die
banier willen.’’
De mening van
Raymond Kool:
Wat is het podium van
de Tour 2005?
1. Armstrong 2.
Ullrich 3. Menchov
Wie behaalt de groene
trui in Parijs?
Thor Hushovd
Wie wordt de koning
van de bergen (bolletjestrui)?
Michael Rasmussen
Welke Nederlander
eindigt het hoogst in het eindklassement?
Michael Boogerd
Noem vijf potentiële
etappewinnaars?
Tom Boonen, Lance
Armstrong, Robbie McEwen, Alejandro Valverde en Michael Rasmussen.
NAAR BOVENZIJDE PAGINA
De
Gooi en Eembode 7-7-2005
‘Lance op z’n
best’ tweede boek Raymond Kool
TOURHEROÏEK ALS VOEDING VOOR HET
SCHRIJVERSBREIN
Urenlang turen naar mannen op een
fiets. Door velen onbegrepen, want wat is er nou in Godsnaam zo leuk aan
rondfietsende kerels die ook nog eens middagen lang op de kijkbuis komen? Voor
anderen zijn de eerste drie weken van juli een absoluut hoogtepunt. Voor Raymond
Kool, oud-journalist van De Almare, is de Tour de France de tijd van heroïek,
het onbegrensde afzien, de valpartijen, de verrassingen, de winnaars en
verliezers. De Tour inspireerde hem tot zijn tweede verhalenbundel ‘Lance op z’n
best’.
door Ingmar Meijer
Het heldendom, het afzien, de tactiek
van het spelletje wielrennen, het klimmen en sprinten. Het zijn disciplines die
het schrijversbrein van de Almeerder doen prikkelen. Vorig jaar lanceerde Kool
zijn debuutboek ‘Lance en de rest’. Het boekwerkje lag zelfs op tafel bij Mart
Smeets in het Tourjournaal. Dit jaar een tweede bundel met verhalen uit het
nieuwe millennium. ,,Mijn boeken schetsen een beeld van de hedendaagse Tour de
France. Aan de hand van de verhalen schets ik de ontwikkelingen en prestaties.
Het zijn geen mooie Tourverhalen uit het verleden. Dit is nu een boekje dat gaat
over het heden. Zelf vind ik het ook altijd leuk om te lezen over het recente
verleden’’, aldus de scribent.
Zijn debuut als commercieel schrijver
mag een succes genoemd worden. ‘Lance en de rest’is zo goed als uitverkocht. ,,
Ik heb ook geen negatieve reacties gehad. Wel las ik ergens dat het een
pretentieloos boekje was. Dat zou je negatief op kunnen vatten. Maar ik
pretendeer ook geen hoogstaande literatuur te schrijven. Mijn boek is makkelijk
toegankelijk voor een breed publiek. Dat ben ik ook gewend, want je doet niet
anders als je bij een huis-aan-huisblad werkt.’’
’s Middags zit Kool voor de buis en
registreert hij hoe de etappe verloopt en wat het verhaal van de dag precies is.
Dan kijkt hij de nabeschouwingen en het Tourjournaal. De volgende ochtend gooit
hij al die informatie in de hoge hoed en tovert hij een verhaal tevoorschijn.
Vaak gaan die lezenswaardige verhalen over een renner die de etappe kleur heeft
gegeven. ,,Maar ik schrijf geen verslagen’’, zegt hij stellig.
,,De Tour is een mega-evenement. Het is
een soort WK Voetbal voor wielrennen. Daar wil iedere renner van start gaan en
natuurlijk het hele circus er omheen. De Tour heeft wereldwijd een lange
historie en niet alleen bij het publiek, maar vooral voor de renners. Het heeft
met aanzien en status te maken, want qua zwaarte zijn de Giro en Vuelta
gelijkwaardig’’, zegt de schrijver over de magische aantrekkingskracht van La
Grande Boucle.
Het Franse evenement is booming.
Al jaren is dat zo. De helden uit de Tour zijn wielerlegendes geworden. Dat komt
door de vele uren televisie, de media die er massaal op duiken en alle boeken
die verschijnen. Het is het almaar vastleggen van de heroïek. ,,Ze moeten het
toch allemaal zelf doen. Het gaat om heroïek. Als ze vallen gaan ze toch door.
Zo’n verhaal van Tyler Hamilton, dat hij weken doorrijdt met een half gebroken
sleutelbeen, ik weet zeker dat hij in iedere andere wedstrijd was afgestapt. De
Tour moet je zien als 21 klassiekers in drie weken tijd. Dan heb je niet zoveel
kans om er een te winnen. Iedere kans moet je dan aangrijpen’’, klinkt de ware
wielerliefhebber.
Drama en een renner die zichzelf
overstijgt zijn zaken die Kool aantrekken. Het verhaal over Richard Virenque,
‘Gladiolen voor de dood’, is een van zijn eigen favorieten. De zeer populaire en
controversiële Fransman wint een etappe nadat hij eerder dikke kramp heeft
gekregen en zijn oma en zijn voormalig verzorger van Festina zijn overleden.
Vlak voor de streep wijst hij met zijn vinger naar boven. ,,Dat geeft zoveel
symboliek. Ik probeer me in de renner te verplaatsen. Beeld me in hoe hij
onderweg met al die emoties omgaat.’’ En zo is er weer een verhaal geboren.
Ook gepubliceerd in:
Baarns Weekblad 28-07-2005
Wieringer Courant/Wieringermeerbode
08-07-2005
Zondagochtendblad Castricum/Heiloo
10-07-2005
Zondagochtendblad Almere 10-07-2005
Helders Weekblad 07-07-2005
Alkmaars Weekblad 06-07-2005
De Echo Amsterdam-Oost 06-07-2005
CTR/Polderbode 06-07-2005
NAAR BOVENZIJDE PAGINA